Samenvatting
14 maart 2021
Een inclusieve samenleving is in zijn kortste samenvatting:
een samen-leving.
Inclusief betekent dat iedereen erbij hoort en een samenleving betekent dat we samen leven, dus dat er geen buitenstaanders bestaan.
Inclusieve samenleving
In het artikel over het Spoorbuurtmethode zijn we ingegaan hoe je de wereld om je heen zelf kan verbeteren.
De vraag aan een politieke partij is een andere. Die vraag is : hoe kan de de politiek mij beschermen tegen discriminatie en tegen racisme.
Het antwoord is even simpel als teleurstellend.
Dat kan de politiek niet.
Politiek is namelijk de democratische keuze van het volk. Veranderingen vinden pas plaats als de bevolking zich realiseert dat er veranderingen moeten plaatsvinden. Om dat te bereiken voeren organisaties zogenaamde ‘sociale actie’. Als we het hebben over sociale actie om discriminatie uit te bannen moeten we ons iets heel aparts realiseren. We mogen in ons antidiscriminatie-denken niet laten verleiden tot discriminatie. Dus in de strijd om: Black lives matter, is de discriminatie over slavernij en seksueel misbruik even goed belangrijk. Feminisme, antiracisme, antifascisme staan op een lijn.
Landelijke partijen als Bij1, Partij voor de dieren staan bij Progressief Alkmaar dichterbij dan partijen als PVV en Forum voor democratie. Sterker, wij walgen van PVV en FvD. Helaas hebben Bij1 en PvdD op een aantal punten te eenzijdige invalshoeken en zij n ze daarmee minder effectief dan dat wij zouden willen.
Mensenhandel
Toen Marianne Dekker en Frédérique Kuijpers het comité Femme Fatale rond de mensenhandel op de Alkmaarse Achterdam oprichtten , hebben zij de lokale als de landelijke politiek wakkergeschud. Het onschuldige straatje waar vrije prostitutie plaats vond bleek helemaal niet niet onschuldig. Het bleek een kernfunctie te hebben in een internationaal netwerk van sexslavernij.
Taskforce Mensenhandel
Minister Hirsch Ballin heeft toentertijd de Alkmaarse burgemeester Bruinooge gevraagd deel te nemen aan de landelijke taskforce Mensenhandel. Iedereen zag het probleem, iedereen zag de urgentie, maar niemand wilde maatregelen nemen die het probleem konden oplossen. Waarom?
Het antwoord is even simpel als duidelijk. Angst voor verlies aan stemmers bij verkiezingen.
Zogenaamde democratische partijen als VVD en PvdA roemen de democratische principes die in Nederland gelden. Het probleem is hierbij dat deze partijen korte termijn – en geïsoleerde maatregelen nemen om grote problemen tijdelijk op te lossen. In politiek jargon: ze leven van de ene ad hoc maatregel naar de ander. Partijen als D66 , CDA en Groen Links doen niet anders. In Alkmaar spelen OPA en Leefbaar Alkmaar het zelfde spelletje.
Hoe keren we dit tij?
Problemen als deze ontstaan op basis van groepswantrouwen. Van onderen kunnen we wantrouwen ten opzichte van nieuwkomers en ‘vreemde eenden in de bijt’ verminderen. Dat is heel belangrijk. Hoe meer mensen elkaar als mens en niet als gelukzoekers, autochtone koloniale klootzak, als a-sociaal, hoer, als migrant met criminele bedoelingen betitelen, hoe meer we elkaar beter gaan begrijpen.
Dat kan je proberen van boven af.
Stel minimaal 10% migranten aan als manager. Neem standaard 50% vrouwen in dienst. Etcetera etcetera. Klinkt allemaal heel aardig. Maar, wie wil nu leiding geven aan een afdeling vanwege zijn huidskleur? Zijn of haar achtergrond als prostituee of homoseksueel? Niemand toch. Je wilt toch benaderd worden op basis wie je daadwerkelijk bent?
Zelfrespect is iets dat ook heel belangrijk is. Waar het om gaat is dat discriminatie en racisme worden teruggedrongen. Daar moeten we ons op gaan richten
Concreet
Waar het om gaat is dat de bevolking racisme en discriminatie gaat verfoeien en de ideeën al vanuit de spoorbuurtmethode gaat omarmen. In de tussentijd is het belangrijk dat media , maar ook landelijke politieke partijen als BIJ1 de problematiek rond racisme blijven benoemen. Gelijke beloning voor mannen en vrouwen is heel belangrijk. Gelijk inkomen voor vrouwen en mannen is essentieel. Het begrip dat seksueel genot van twee kanten moet komen en dat seksueel genot niet automatisch een mensenrecht is waar met name vrouwen hun rechten en lichamelijke integriteit voor moeten inleveren, zal aan de kant moeten. Het recht van elk kind om op te groeien zonder trauma’s is zo van zelf sprekend en tegelijk zo ingewikkeld dat we daar extra aandacht aan willen besteden.
Het initiatief in 2008 van Frédérique Kuijpers (onze nummer 4) en Marianne Dekker om de Achtdam in Alkmaar door te lichten en de sekswerkers daar persoonlijk te spreken heeft sindsdien de discussie over mensenhandel in Nederland in een ander daglicht geplaatst. Vrouwen die gedwongen worden om buiten hun wil sekswerker te worden zijn slavinnen. Dat staat nu , dankzij Frédérique en Marianne, als een paal boven water.
De hele discussie over inclusieve samenleving draait om het gegeven dat de ene Nederlander meer gelijk is dan de andere Nederlander. Deze onrechtvaardigheid kunnen we aanpakken met controle op de wetgeving (handhaving) , maar ook in het aanpakken van vooroordelen. Daar ligt immers de bron van het kwaad . Als we seksslavernij kunnen uitbannen en discriminatie op basis van moeilijk uitspreekbare namen kunnen terugdringen , hebben we een groot deel van de wereld veroverd die we wilden innemen